انسان ها یک روزی به وجود می آیند اما هیچ وقت از میان نمی روند، بلکه روزی که خدای بزرگ و توانا جان را از جسم ما بیرون می آورد؛ ما سفری به جای دوری داریم که به آن برزخ می گویند. اما آنجا پایان زندگی نیست و زندگی انسان در آنجا تمام نمی شود بلکه آغازیست برای یک زندگی دیگر و آغاز آن روز، روز آخرت است.
خیلی ها مرگ را سخت می دانند و می گویند مرگ پایان زندگیست، اینها کسانی هستند که خدا را فراموش کرده اند وبه این دنیا دل بسته اند و با این دنیا انس گرفته اند. اما برای تعداد کمی از انسان ها مرگ شیرین است، کسانی این طور هستند که خدا را فراموش نکرده اند ودنبال جاه و مکان دنیا نباشند وایمان به روز آخرت داشته باشند.
مرگ انسان به خودش بستگی دارد، اگر بخواهد با دلی آسان سفر خود را آغاز کند باید از فرمان های خدا آگاه شود و به آنها احترام بگذارد وانجامش دهد و خداوند کسانی را دوست دارد که فرمان هایش را عمل کند. اما بعضی از انسان ها به گمراهی میروند.
نویسنده » امیر حسین محمودی » ساعت 7:2 عصر روز سه شنبه 87 تیر 4